OKUMAK İPTİLADIR

   Okumak...Genel anlamına bakıldığında;yazıya geçirilmiş bir metni harfleri tanıyarak ve sessizce,gözle çözümleyerek anlamak ya da aynı zamanda seslere çevirmek.Bu bizim okumayı anlamamıza yetecek bir tanım mıydı sizce?Okumak his işiydi,ruh işiydi.

Önümüze dizdiler bir sürü kitap ve o kitapları okuyup anlamamızı beklediler bizlerden.Bir sürü can sıkıcı tanımlar,yaşımızın üst seviyesinde cümleler.Tuttular bir de bu okuduklarımızdan öğrendiklerimizle bizi sınavlarda sınamaya.Başarısız olunca da bunun sebebi bizmişiz gibi yüzümüze çarptılar kitapların keskin uçlu sayfalarını.Yüzümüz yara aldı ama en çok da yüreğimiz yaralandı ve bir nesli böyle soğuttular okumaktan...Benim ruhum hissetmiyorsa bu okuduklarımı,bunları ezberlesem ne olurdu,geriye bir sürü çöp yığını.Sonra da vay efendim neden bu ülkenin okur oranı düşük diye veryansınlar.Böyle böyle bir nesil okumaktan korktu.Oysa dinimin ilk emriydi oku(ikra),oysa ruhun kendini dinlendirme,arıtma yeriydi her sayfa,oysa dünyayı yöneten kalem,mürekkep ve kağıttı.Yaradanın emrettiğini elimizle bir kenara atıyorduk.

Kitabın ruhundan anlamayanlar ise bu kez sardılar kitapseverlere.Nasıl kitap okuyabiliyorsun,ben hemen sıkılıyorum,kendimi veremiyorum,ona zaman ayıramıyorum(!),sen nasıl zaman bulabiliyorsun,gibi bir sürü sorular.Vakit var da o vakti ayarlayacak güç kalmamış milletimde.Zarifoğlu diyor ya:"Düşünün bakalım,televizyon karşısında muhallebi gibi gevşemiş müslümanda değil cihat etmek,acaba kalkıp bir farzı ifa edecek kuvvet ve istek kalmış mıdır?" Ne de yerinde bir tespit değil mi?Ya da bu insanlar okul hayatlarındaki dayatmalardan,zorla kitap okutma,okumazsa notundan kırma gibi vakalardan  dolayı bir türlü sevememişler okumayı.Oysa okumak iptila,bir tiryakilik adeta,o diyardan bu diyara...Her okuyuş bir kademe daha ilerletiyor,her okuyuş biraz daha yaklaştırıyor hakikatlere.

Bir kitabın bir sayfasında hatta bir cümlesinde kesişiyor yüreklerimiz,o cümleyi okurken herkes gönlünden aynı şeyi geçiriyor.Aynı yerde ağlıyor,aynı yerde gülüyoruz ve kitap okumayıp dışarıdan bizi seyredenler deli olduğumuzu düşünüyorlar.Varsın düşünsünler,bu delilikse eğer, deliyiz diye haykırırız göklere...Velhasıl-ı kelam istiyorum ki bu müptelalılık her gönlü sarsın,birleşelim gönüllerde,hoş bakalım.Çünkü bir bakıma hoş bakmayı da öğretir kitaplar bize.Bu yüzden dostlar;OKUMAK İPTİLADIR,MÜPTELALARA SELAM OLSUN!