12 Şubat 2017 Pazar

KÜÇÜK PRENS ÖYKÜSÜNDEN DERS ÇIKARMAK İSTEYENLERE 11 MUAZZAM ALINTI




Küçük Prens'in başlı başına bir öğüt kitabı olduğu konusunda hepimiz hemfikiriz öyle değil mi?O halde gelin hep birlikte bu öğütlerden pay çıkaralım kendimize ve bu öğütleri yaşamımıza uygulayalım ne dersiniz?7'den 77'ye herkes bilsin Küçük Prens'i,çocuklarımıza,torunlarımıza kadar ulaşsın bu biricik öğütler...Şuna inanıyorum ki bu dünyayı hassas yürekler kurtaracak,gelin bu hassas yüreklerde Küçük Prens çerağını yakalım.Bu bence en güzel devrim olacaktır...İşte ders çıkarılası o 11 alıntı ile Küçük Prens;


1.Yetişkinler sayılardan çok hoşlanır.Onlara yeni bir dostunuzdan söz ettiğinizde,size hiçbir zaman önemli şeyleri sormazlar.Hiçbir zaman,sesinin tonu nasıldır?Hangi oyunlardan hoşlanır?Kelebek koleksiyonu yapar mı?demezler.Size,Kaç yaşında?Kaç erkek kardeşi var?Kaç kilodur?Kaç para kazanıyor?diye sorarlar.Ancak o zaman,onu tanıdıklarını sanırlar.Eğer siz yetişkinlere"Pencerelerinde sardunyaları,damında güvercinleri olan,pembe tuğladan güzel bir ev gördüm..."derseniz,bu evi akıllarında canlandıramazlar.Onlara,"Yüz bin frank değerinde bir ev gördüm."demek gerekir.O zaman haykırırlar:"Aman,ne güzel ev!"



2."Bir gün,güneşin batışını kırk üç kez görmüştüm!"
Az sonra da şunları ekledin:
"Bilirsin...İnsan çok üzgünse,güneşin batışlarını çok sever..."
"Güneşin kırk üç kez battığı gün,çok üzgündün demek?"
Ama Küçük Prens bana yanıt vermedi.




3.Bir insan,milyonlarca yıldızın içinde yalnız bir tane olan bir çiçeği sevecek olursa,yıldızlara baktığında,mutlu olması için bu ona yeter.Kendi kendine,"Çiçeğim bir yerlerdedir..."diye düşünür.Ama koyun,çiçeği yerse,onun için,bütün yıldızlar sönmüş gibi olur!Bu da mı önemli değildir?



4.Kuşkusuz yetişkinler,inanmazlar size.Yeryüzünde çok fazla yer kapladıklarını düşünürler.Kendilerini boabab ağaçları kadar önemserler.Onlara hesap yapmalarını önerin bir kez.Rakamlara bayılır onlar,çok hoşlanırlar.Ama zamanınızı yitirmiş olursunuz bu işlemle.Bana güvenin.



5.Acaba yıldızlar,günün birinde herkes kendi yıldızını bulsun diye mi aydınlatılıyor?




6."İnsanlar nerede,insan biraz yalnız hissediyor çölde..."
"İnsanların arasında da yalnız kalır insan."dedi yılan.




7.Sen henüz benim gözümde,sana benzeyen yüz binlerce küçük çocuktan birisin yalnızca.Hem sana gereksinimim yok benim.Senin de bana gereksinimin yok.Ben senin gözünde,yüz binlerce tilkiden biriyim.Ama sen beni evcilleştirirsen,birbirimize gerekli oluruz.Benim için dünyada biricik olursun.Ben de senin için dünyada biricik olurum.




8."Örneğin,öğleden sonra saat dörtte gelirsen,saat üçten sonra mutlu olmaya başlarım.Saatler ilerledikçe,kendimi daha mutlu hissederim.Saat dört olunca,kımıldamaya başlar ve tasalanırım.Mutluluğun bedelini anlarım!Ama herhangi bir saatte gelirsen,yüreğimi hangi saatte hazırlayacağımı bilemem hiç.Tören gerek."



9.İnsan ancak yüreğiyle gerçeği görür.Göz hiçbir şeyin özünü göremez.




10.Çölü güzelleştiren şey,bir yerinde bir kuyunun gizlenmiş olmasıdır.




11.Geceleri gökyüzüne baktığın zaman,ben,bunlardan birinde güldüğüm için,sanki bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek sana.Senin yıldızların,gülmeyi bilen yıldızlar olacak.

10 Şubat 2017 Cuma

CEMİL MERİÇ'İN DIŞ DÜNYAYA KAPALI,İÇ DÜNYAYA IŞIK SAÇAN GÖZLERİ

  
   Bir fikir işçisi Cemil Meriç,insanların kötülüklerinden dolayı kitaplara sığınmış,gözleri kapalı gönlü aydınlık bir fikir işçisi...
   Doğumu:12 Aralık 1916.Reyhanlı,Hatay
   1-7 yaş çocukluğu Antakya'da geçer.
   1923 senesinde Reyhanlı Rüştiyesi'nde okula başlar.
   1928'de Antakya'ya gider ve Antakya Sultanisi'nde ortaokula başlar.
   1933 senesi ise onun için bir düş kırıklığı olacaktır.Çalışkan bir öğrenci olmasına rağmen cebirden ikmale yani bütünlemeye kalmıştır.Sebebi ise gözlerinin zayıf olması ve tahtayı iyi görememesidir.Daha sonra gözlerinin 6 derece miyop olduğu anlaşılır.
   Daha sonra Hatay Lisesi'ni bitirir ve İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü kazanır.
   Öğrenimini tamamlayamadan tekrar Hatay'a dönen Meriç,bir süre ilkokul öğretmenliği ve tercüme kaleminde reis muavinliği yapar.Daha sonra da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı 
bölümünü bitirir.
   Elazığ Lisesi'nde iki yıl Fransızca öğretmenliği yapar.
   1943 'te Elazığ Askeri Hastanesi'nce düzenlenen bir kurul raporuna göre,her iki gözündeki yüksek ve müterakki miyop askerlik yapmasına engeldir,askerlikten muaf tutulur.
   Gözlerinin hassasiyeti giderek artan Meriç,1955 senesinde o korkunç buhranı yaşayacak,gözleri artık bu dünyayı göremeyecek ve görme yetisini kaybedecektir...

   Bakın Meriç o sancılı zamanları nasıl anlatıyor:
    "...Tam istikbale kavuşacağımı umduğum anda gözlerimi kaybettim."(Jurnal,21.7.1965)
 
    "Bazen bir kuyuya benziyor hayat;kör,pis,zehirli bir kuyuya.Boğuluyorum,ölüme koşacak mecalim kalmıyor,kimseyi görmüyor gözüm.Sevdiklerim yabancılaşıyor.Kitaplar tuğla oluveriyor birden.Dostlarımın sesini tanımıyorum.Varlığım bir tele asılıyor.Bir kabus bu,bir hastalık.Gözlerimi kaybettikten sonra bu kuyuya sık sık düştüm...İstediğini yapamamak,sakatlığımdan doğan bir aciz...Acıları dev aynasında büyüten rezil bir hassasiyetim var...Aczime tahammül edemiyorum...Bugün işimden kovulabilirim.Ve hiçbir iş yapamam.Bu,hayatımın perde arkasındaki ardı arkası kesilmeyen uğultu."(Jurnal,25.3.1963)
    Bu kainatın her ayrıntısını gözlemleyebileceği o mükemmel uzuv artık görevini yerine getiremiyordur.Aynı yıl,yaz ayları boyunca İstanbul Cerrahpaşa Hastanesi'nde yatar,birkaç başarısız göz ameliyatı geçirir,bir gözünde retina tabakası çatlamıştır,diğerine katarakt sonucu perde inmiştir.Ameliyata yurt dışında devam edilmesinin uygun olacağı sonucuna varılır.
Bu kez çareyi yurt dışındaki doktorlarda aramaya başlar Meriç.
  21 Ocak, Denizyolları'nın Tarsus vapuruyla tek başına İstanbul'dan Marsilya'ya ,oradan da trenle Paris'e gider.Fakülte tarafından 'tetkikatta bulunmak üzere'Avrupa'ya seyahate gönderiliyor kabul edilerek,yola çıkabilmişse de amaç Paris'te ünlü Kenzven Hastanesi'nde ameliyat olabilmektedir.Ocak sonuyla Temmuz ayı arasında birçok ameliyat geçirir,fakat gözdeki yüksek tansiyon ve kanama yüzünden son ameliyatlar yapılamaz,yurda dönmek mecburiyetinde kalır.Bir daha ameliyat olmayacak ve artık hayatının sonuna kadar göremeyecektir.
Gelin Paris macerasını onun ağzından dinleyelim:
  "20 Ocak 1955...Bir elinde bavul,bir elinde baston.Bavulunda acıları,korkuları,ümitsizlikleri,bavulunda mazisi.Ve tek desteği Mahmutpaşa'dan iki buçuk lira mukabilinde alınan baston.Bir adam,bir vapurun ambar merdivenlerinden inmektedir.'Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan',gemi meçhule değil,belde-i nura gidiyor.Sonra rüyaya benzeyen günler.Manasız ve manalı.Çirkin ve korkunç.Sonra bilmem kaç ay Paris.Kenzven geceleri.Kenzven'de her gün gecedir.Istırabı nükte ile yenmeye çalışan bir aciz.Paris,okuduğum romanların en tatsızı,en namussuzu,en kahpesi."(Jurnal,2.1.1970)

  Yaşadıkları ona çok ağır gelmiştir.Bu sebepten dolayı bir süre bunalıma giren Meriç,çevresindekilerin yardımıyla yeniden  okuyup yazmaya başlar.Aslında Cemil Meriç'in asıl vurucu ve inanılmaz tarafı şu ki,en üretken çağı görme yetisini kaybettikten sonra başlar.İlk başlarda Avrupa'yı inceleyen ve sosyalizmi savunan Meriç,Hint Edebiyatı ile karşılaşır ve yavaş yavaş yüzünü Doğu'ya çevirmeye başlar.Doğu medeniyetlerine karşı olan eleştirileri yıkmaya çalışır.
   Tarihten sosyolojiye,felsefeden edebiyata kadar çok geniş bir alanı kucaklayan eserlerinde Batı ve Şark kültürünü çok iyi analiz etmiş bir aydın olarak özgün düşünceleriyle dikkat çekmiştir.

   13 Haziran 1987'de hayata 'gerçek' manada gözlerini yummuştur.Yaşarken yumduğu gözleri ise ilk başlarda onu bunalımlara sokmuş olsa da o zaman dilimlerinde kendini daha çok çalışmaya vermesi,ve ideolojisinin değişmesi açısından ona büyük bir katkı sağlamıştır.Azmin ve çalışkanlığın illa ki elle tutulabilir şeylerle olmayacağının,insanın isterse büyük şeyler başarabileğinin bir kanıtı Cemil Meriç...İyi ki geçmiş bu dünyadan...



7 Şubat 2017 Salı

KUŞLARIN İLHAM VERDİĞİ ŞİİRLER


  Şüphesiz bir çoğumuzun,şiir deyince aklına göklerin o müthiş sakinleri olan kuşlar geliyor.O narin varlıkların göklerde süzülüşü gönlümüzde derin  duygular doğuruyor,düşüncelerimiz göğün o zarif sakinleri sayesinde aydınlanıp,yüreklerimiz kabarıyor.Bu sebepten dolayı şairlerimiz kuşlardan ilham alıp,sayısız  kuşlu şiir sığdırmışlardır diğer şiirlerinin arasına...İşte kuşlardan ilham alan şairlerimizin şiirlerinden birkaç alıntı;

   1.Kanadı kırık kuş merhamet ister
     Ah,senin yüzünden kana batacak
     Mona Roza,siyah güller ak güller


     Sezai Karakoç/Mona Roza



2.Altın kulelerden yine kuşlar
Tekrarını ömrün eder ilan
Kuşlar mıdır,onlar ki her akşam
Alemlerimizden sefer eyler

Ahmet Haşim/Bir Günün Sonunda Arzu


3.Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
Niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
Niye kimseler izin vermez yollarına kuş konmasına
Öyle güzelsin ki,kuş koysunlar yoluna,bir çocuk demiş.

Nilgün Marmara/Kuş Koysunlar Yoluna


4.Kuşlara takılıp gidiyor aklım
Her gün kaçıyorum
Yoksa gülüşün.

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu/Ve Tek Kare Bir Film


5.Yüreğinden beyaz kuşlar uçardı yüreğime.

Haydar Ergülen/Söylence


6.Samimi olmak en güzel keramettir,bırakın uçmak kuşlara münhasır olsun.

Ah Muhsin Ünlü


7.Ah,beni vursalar bir kuş yerine!

Sezai Karakoç/Mona Roza


8.Bir yastık arıyorum kuş seslerinden,mühim değil sonrası...

İbrahim Tenekeci/Ulu Orta

5 Şubat 2017 Pazar

OKUMAK İPTİLADIR



   Okumak...Genel anlamına bakıldığında;yazıya geçirilmiş bir metni harfleri tanıyarak ve sessizce,gözle çözümleyerek anlamak ya da aynı zamanda seslere çevirmek.Bu bizim okumayı anlamamıza yetecek bir tanım mıydı sizce?Okumak his işiydi,ruh işiydi.


Önümüze dizdiler bir sürü kitap ve o kitapları okuyup anlamamızı beklediler bizlerden.Bir sürü can sıkıcı tanımlar,yaşımızın üst seviyesinde cümleler.Tuttular bir de bu okuduklarımızdan öğrendiklerimizle bizi sınavlarda sınamaya.Başarısız olunca da bunun sebebi bizmişiz gibi yüzümüze çarptılar kitapların keskin uçlu sayfalarını.Yüzümüz yara aldı ama en çok da yüreğimiz yaralandı ve bir nesli böyle soğuttular okumaktan...Benim ruhum hissetmiyorsa bu okuduklarımı,bunları ezberlesem ne olurdu,geriye bir sürü çöp yığını.Sonra da vay efendim neden bu ülkenin okur oranı düşük diye veryansınlar.Böyle böyle bir nesil okumaktan korktu.Oysa dinimin ilk emriydi oku(ikra),oysa ruhun kendini dinlendirme,arıtma yeriydi her sayfa,oysa dünyayı yöneten kalem,mürekkep ve kağıttı.Yaradanın emrettiğini elimizle bir kenara atıyorduk.

Kitabın ruhundan anlamayanlar ise bu kez sardılar kitapseverlere.Nasıl kitap okuyabiliyorsun,ben hemen sıkılıyorum,kendimi veremiyorum,ona zaman ayıramıyorum(!),sen nasıl zaman bulabiliyorsun,gibi bir sürü sorular.Vakit var da o vakti ayarlayacak güç kalmamış milletimde.Zarifoğlu diyor ya:"Düşünün bakalım,televizyon karşısında muhallebi gibi gevşemiş müslümanda değil cihat etmek,acaba kalkıp bir farzı ifa edecek kuvvet ve istek kalmış mıdır?" Ne de yerinde bir tespit değil mi?Ya da bu insanlar okul hayatlarındaki dayatmalardan,zorla kitap okutma,okumazsa notundan kırma gibi vakalardan  dolayı bir türlü sevememişler okumayı.Oysa okumak iptila,bir tiryakilik adeta,o diyardan bu diyara...Her okuyuş bir kademe daha ilerletiyor,her okuyuş biraz daha yaklaştırıyor hakikatlere.

Bir kitabın bir sayfasında hatta bir cümlesinde kesişiyor yüreklerimiz,o cümleyi okurken herkes gönlünden aynı şeyi geçiriyor.Aynı yerde ağlıyor,aynı yerde gülüyoruz ve kitap okumayıp dışarıdan bizi seyredenler deli olduğumuzu düşünüyorlar.Varsın düşünsünler,bu delilikse eğer, deliyiz diye haykırırız göklere...Velhasıl-ı kelam istiyorum ki bu müptelalılık her gönlü sarsın,birleşelim gönüllerde,hoş bakalım.Çünkü bir bakıma hoş bakmayı da öğretir kitaplar bize.Bu yüzden dostlar;OKUMAK İPTİLADIR,MÜPTELALARA SELAM OLSUN!

4 Şubat 2017 Cumartesi

KUDÜS ANADIR!


    "Gel
 Anne ol
 Çünkü anne
 Bir çocuktan bir Kudüs yapar"

   Ne demektir bir annenin bir çocuktan bir Kudüs yapması,bir anne bir çocuktan nasıl Kudüs yapabilir ki diye düşünenler vardır elbet aranızda.Şiiri anlamak için önce şairin anlaşılması gerektiğini düşünerek önce gelin bu mısraların sahibini tanıyalım.





  Nuri Pakdil.1934 Maraş doğumlu.Maraş Lisesi,İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu.Mesleğinin yanında,deneme,eleştiri,şiir ve oyunlar yazdı.Fransızcadan çeviriler yaptı.Bir grup arkadaşıyla Edebiyat Dergisini çıkardı.Burada yayımladığı denemeleri,oyunları ve eleştirileri ile tanındı.Şiirlerinde realistik düşünceleri benimseyen Pakdil,özellikle Kudüs üzerinde çok durmuş,Kudüs'ü bir anneye benzetmiştir.Onun gönlünde bu Kudüs çerağını  yakan ise elbette annesi olacaktır.İslam dininde kutsal sayılan bu topraklar ne yazık ki çok işgal görmüş,iki defa yok edilmiş,23 defa işgal edilmiş,52 defa saldırıya uğramış ve 44 defa ele geçirilip tekrar kurtarılmıştır.Haçlılar,Yahudiler ve Müslümanlar arasında savaşlara sebep olmuş,Yahudilerce,onların kutsal mekanı olarak gösterilmiştir.Fakat Kudüs İslam'a ilk yönelişin adıdır.İlk secde edilen yer,ilk kıbledir orası.Edilen kavgalar,çıkan savaşlar yüzünden Kudüs,Pakdil'in gönlünde bir acıdır.Bakın Nuri Pakdil'in Kudüs'ü ana yapmasının sebebine...
"Bir gün anam radyoda,müslümanların Kudüs'e alınmadığını dinlemiş.Kalkmış,iki rekat namaz kılayım,gözü yaşlı Kudüs için dua edeyim demiş.Sonra tam secdedeyken bir hal gelmiş.KUDÜS ANADIR..KUDÜS ANADIR...diye bir ses işitmiş,sonra korkmuş tabii,gitmiş hemen Mehmet Efendi Hazretlerine anlatmış.Mehmet Efendi Hazretleri,doğrudur,demiş,KUDÜS ANADIR,göklerin övüncüdür Kudüs.Anne sevgisi her türlü sevginin üstünde gelir,her tecrübeyi şekillendirir.Onun kokusu ve varlığıyla can bulur her insan...O,erkekten üst bir makamdır.O yüzden de Kudüs anadır,en önde o gelir,demiş.İşte bu yüzden de benim anacığım,benim annem Kudüs'tür derdi.Bana da sadece kendisinden başka,Kudüs'e ana dememe izin verirdi.Kudüs'ün ve Filistin'in acısını sadece analar yakinen anlayabilir..."
İşte şimdi bu dizeler asıl anlamını kavrıyor,işte şimdi onun şiirleri,şiirden şuura geçiriyor insanı.

  Kudüs şairi diye de anılan Pakdil,81 yaşında Kudüs'te Mescid-i Aksa'da cuma namazı kılmış,yıllardır gönlünde yanan ateşe su serpmiştir.Zira alnını koyduğu secde ana sıcaklığında onu karşılamış,kokusu ana kokusu gibi sımsıcak ve içten bir şekilde onu sarmıştır.


  Şair elbette sevda duyduğu Kudüs ve anaya dair bir şiir kitabı da çıkarmıştır.Sevgili annesi Hatice Vecihe Pakdil'in ölümsüz hatıralarına adadığı kitabının her sahifesi bir hakikat damlası...Okudukça o damlalar yüreğe serpiliyor,gönül ferahlığı veriyor adeta...İşte 'Annneler ve Kudüsler şiiri'nin en sevdiğim yerlerinden bir kaç alıntı:


"Tur Dağı'nı yaşa
 Ki bilesin nerde Kudüs
 Ben Kudüs'ü kol saati gibi taşıyorum

 Ayarlanmadan Kudüs'e
 Boşuna vakit geçirirsin
 Buz tutar
 Gözün görmez olur

 Gel
 Anne ol
 Çünkü anne
 Bir çocuktan bir Kudüs yapar

 Adam baba olunca
 İçinde bir Kudüs canlanır

 Yürü kardeşim
 Ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin"

 İşte Kudüs'ün gücü...Bu kutsallığın yansıması,Pakdil'i Pakdil yapan...Anaların gücü bir şehrin gücüne böylesine eş,çünkü bizim şehir üs öbür şehirlere...